Το σύστημα υγείας της Ελλάδας είναι μεικτό και συνίσταται από το Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ), τα Ασφαλιστικά Ταμεία και τον Ιδιωτικό τομέα. Επίσης, οι κύριες πηγές χρηματοδότησής του είναι ο κρατικός προϋπολογισμός μέσω της γενικής και ειδικής φορολογίας, η κοινωνική ασφάλιση μέσω των εισφορών των εργαζομένων, των εργοδοτών και των αυτοαπασχολούμενων και οι ιδιωτικές πληρωμές μέσω των διαθέσιμων εισοδημάτων των νοικοκυριών και μέσω της σύναψης συμβολαίων με ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες. Στην καθιέρωση αυτού του τρόπου χρηματοδότησης συνέβαλλαν κυρίως παράγοντες που σχετίζονται με τη ζήτηση (δημογραφικές αλλαγές, οικονομικοί, επιδημιολογικοί παράγοντες). Όπως όμως διαπιστώθηκε με τα χρόνια, οι δαπάνες υγείας και κυρίως οι δημόσιες δαπάνες υγείας άρχισαν να αυξάνονται με ταχύτατους ρυθμούς με αποτέλεσμα τη δημιουργία σοβαρών ελλειμμάτων.
Γεγονός αποτελεί ότι το δημοσιονομικό αυτό πρόβλημα οφείλεται κυρίως στην κακοδιαχείριση, τη διαφθορά και την έλλειψη μηχανισμών ελέγχου της σπατάλης. Το προτεινόμενο σχέδιο εξοικονόμησης των δαπανών της υγείας, στα πλαίσια της ένταξης της Ελλάδας στο ΔΝΤ, προβλέπει μηχανισμούς ελέγχου για την πάταξη των παραπάνω φαινομένων. Συγχρόνως όμως, μέτρα για τον εκσυγχρονισμό του υγειονομικού συστήματος δεν προβλέπονται, ενώ μέσω άλλων τίθενται ερωτήματα για την έννοια της «δωρεάν υγείας». Σαν αντιπρόταση αναφέρεται η αναγκαιότητα ενός ενιαίου φορέα υγείας καθώς και μια σειρά άλλων ενεργειών που στοχεύουν παράλληλα και στον εκσυγχρονισμό του συστήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου