Η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) αφορά στην εξωνοσοκομειακή παροχή υπηρεσιών υγείας στο άτομο και την κοινωνία γενικότερα. Η μεγάλη σημασία της αναδεικνύεται από το ρόλο της, που είναι να αποτελεί ένα είδος «ηθμού» των περιστατικών που προσέρχονται, πριν αυτά προωθηθούν στη νοσοκομειακή φροντίδα με κύριο στόχο τον περιορισμό των άσκοπων δαπανών. Στην Ελλάδα, η ΠΦΥ παρέχεται από το ΕΣΥ, τα Ασφαλιστικά Ταμεία, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τις μη κυβερνητικές οργανώσεις και τον ιδιωτικό τομέα. Πρόκειται, λοιπόν, για ένα πολυκερματισμένο και άναρχα ανεπτυγμένο σύστημα που το χαρακτηρίζουν μια πλειάδα προβλημάτων.
Πολλές από τις προσπάθειες των κυβερνήσεων τα προηγούμενα χρόνια για σχεδιασμό και συντονισμό της ΠΦΥ, μέσω νομοθετικών ρυθμίσεων, δεν έγιναν πράξη ποτέ. Πρόσφατα, οι νόμοι υπ’ αριθ. 3852/2010 και 3918/2011 που ψηφίστηκαν στη βουλή, πρόκειται να είναι καταλυτικές για τη διάρθρωση του εν λόγω συστήματος. Ο πρώτος αφορά την αποκέντρωση της ΠΦΥ στις περιφέρειες και τους δήμους, ενώ ο δεύτερος προβλέπει την σύσταση του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. και τη μεταφορά και ένταξη σε αυτόν των κλάδων υγείας του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, του ΟΓΑ, του ΟΑΕΕ και του ΟΠΟΑΔ. Παρά τα θετικά που παρουσιάζουν και οι δύο νόμοι, έχουν και αδυναμίες που πρέπει να ληφθούν υπόψη.
Τέλος, με στόχο την «άριστη» δομή της ΠΦΥ στην Ελλάδα, προτείνεται η περιφερειακή αποκέντρωση με μια ενιαία κεντρική πολιτική όσο αφορά τη χρηματοδότηση, τα ιατρικά πρωτόκολλα, τις κατευθυντήριες οδηγίες, την ποιότητα, τη δέσμη υπηρεσιών κ.τ.λ., και με κεντρικό τον ρόλο του οικογενειακού ιατρού, των αυτοδύναμων κέντρων υγείας και της πληροφορικής συμπεριλαμβανομένου του ηλεκτρικού ιατρικού φακέλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου