Τις τελευταίες δεκαετίες, παγκόσμια πρόκληση αποτελούν οι χρόνιες ασθένειες. Αυτές διακρίνονται από τις υπόλοιπες ασθένειες κυρίως λόγω της μονιμότητάς τους, της απαίτησης που έχουν για μακροχρόνια παρακολούθηση, της μη αναγνωρισμένης θεραπείας για αυτές, του υπόλοιπου ανικανότητας που αφήνουν και των σοβαρών ψυχοκοινωνικών προβλημάτων που δημιουργούν.
Μια από τις πιο διαδεδομένες χρόνιες ασθένειες είναι η Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, μια νόσος του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος. Η ΣΚΠ εκτός από τις οργανικές διαταραχές που προκαλεί στον ασθενή, επιφέρει και σημαντικές συναισθηματικές-ψυχικές διαταραχές. Αυτό σημαίνει ότι ο ασθενής έχει να αντιμετωπίσει σε μεγάλο βαθμό ποικίλα ψυχο-κοινωνικά προβλήματα, όπως για παράδειγμα τον κοινωνικό στιγματισμό. Στην αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων, σημαντικό ρόλο έχουν οι κοινωνικοί δεσμοί, η οικογένεια, καθώς και οι σύλλογοι ασθενών με ΣΚΠ, ως μορφές υποστήριξης, ενώ παράλληλα, ο ίδιος ο ασθενής κάνει μια προσπάθεια «κανονικοποίησης» της συμπεριφοράς του και επαναπροσαρμογής. Επιπλέον, δεν πρέπει να παραληφθεί ο ρόλος του γιατρού, ο οποίος με τη χρήση επικοινωνιακών δεξιοτήτων και συμπεριφοράς προσφέρει ουσιαστική και πολύπλευρη βοήθεια στον ασθενή. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι όπως το κοινωνικό περιβάλλον και το ιατρικό προσωπικό, που εμπλέκεται με τον ασθενή, αντιμετωπίζουν τη διαδικασία της διαχείρισης της ασθένειας και του ασθενή με ΣΚΠ, έτσι και ο ασθενής θα πρέπει να μάθει να αυτοδιαχειρίζεται την ασθένειά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου