Το ηθικό δίδαγμα της φαγουρόσκονης..

Να μια ιστορία διαφορετική από της άλλες..

"Ο ένδοξος ιππότης Φερδινάνδος, ο μέγας εξολοθρευτής δράκων, είχε μια επικίνδυνη εμμονή: ήθελε διακαώς να βάλει το πρόσωπό του μέσα στο πλούσιο στήθος της βασίλισσας. Ηξερε, όμως, πως κάτι τέτοιο θα τον καταδίκαζε σε βέβαιο θάνατο δι' απαγχονισμού...

Μια μέρα εξομολογήθηκε το ενδόμυχο πάθος του στον καλό φίλο του Λεόντιο, ο οποίος τύγχανε και ο αρχίατρος του βασιλιά. Ο Λεόντιος, αφού σκέφτηκε καλά τα όσα του εκμυστηρεύτηκε ο Φερδινάνδος, βρήκε έναν τρόπο για να ικανοποιήσει την επιθυμία του κολλητού του. Βέβαια, το κόστος της ιδέας του έφτανε τα χίλια χρυσά νομίσματα, αλλά ήταν σίγουρος ότι ο ιππότης Φερδινάνδος θα δεχόταν να πληρώσει το τίμημα. Οπως κι έγινε.

Την επόμενη μέρα οι δύο φίλοι έβαλαν μπρος το σχέδιό τους. Ο Λεόντιος παρασκεύασε μια φαγουρόσκονη κι έριξε λίγη στον στηθόδεσμο της βασίλισσας την ώρα που εκείνη απολάμβανε το μπάνιο της στα ιδιαίτερα διαμερίσματα του παλατιού. Μόλις η βασίλισσα έβαλε τον στηθόδεσμο, η φαγουρόσκονη άρχισε να ενεργεί. Η μεγαλειότατη δεν σταματούσε να ξύνεται.

Δεν πέρασε πολλή ώρα και οι υπηρέτριες κάλεσαν στα βασιλικά δωμάτια τον αρχίατρο Λεόντιο για να βοηθήσει την εξοχότατη. Αφού περιεργάστηκε για αρκετή ώρα τη βασίλισσα, ο Λεόντιος πληροφόρησε το ζεύγος πως μόνον ένα ειδικό σάλιο, που θα εφαρμοζόταν για τέσσερις ώρες, θα μπορούσε να θεραπεύσει τη συγκεκριμένη φαγούρα. Διαφορετικά, η μεγαλειότατη ήταν καταδικασμένη. Το βασιλικό ζεύγος δεν είχε άλλη επιλογή. Διέταξε να ψαχτούν όλοι οι κάτοικοι του βασιλείου μέχρι να βρεθεί το σωτήριο σάλιο που θα λύτρωνε τη βασίλισσα από το ανελέητο ξύσιμο.

Ο Λεόντιος έκανε τα απαραίτητα τεστ και με χαρά έτρεξε στο βασιλικό ζεύγος για να τους πληροφορήσει ότι το μοναδικό σάλιο που ταίριαζε για τη θεραπεία ήταν εκείνο του παμμέγιστου ιππότη Φερδινάνδου, που 'χει σκοτώσει χιλιάδες δράκους. Ο βασιλιάς, δίχως δεύτερη σκέψη, κάλεσε τον Φερδινάνδο στο παλάτι. Ο Λεόντιος είχε ήδη δώσει στον φίλο του το αντίδοτο της φαγουρόσκονης, το οποίο ο ιππότης έβαλε στο στόμα του και μ' αυτό άρχισε να γλείφει μανιωδώς τα υπερμεγέθη στήθη της βασίλισσας. Για τέσσερις ολόκληρες ώρες, ο ιππότης ικανοποιούσε το διεστραμμένο πάθος του και με τις ευλογίες του βασιλιά. Με ζήλο και μαεστρία έγλειψε κάθε εκατοστό από το υπέροχο μπούστο της μεγαλειοτάτης και δεν άνοιξε ρουθούνι!

Η φαγούρα πράγματι πέρασε, η βασίλισσα ανακουφίστηκε και ο ιππότης τιμήθηκε σαν ήρωας απ' τον βασιλιά που του 'δωσε μέχρι και μετάλλιο ανδρείας για την ηρωική του πράξη... Μόλις ο Φερδινάνδος επέστρεψε σπίτι του, τον περίμενε ο Λεόντιος, ο οποίος απαίτησε την άμεση πληρωμή του για το καλό που του έκανε. Ηθελε τα χίλια χρυσά νομίσματα που του 'ταξε ο Φερδινάνδος.

Αλλά τώρα που η επιθυμία του είχε εκπληρωθεί, ο ιππότης Φερδινάνδος δεν φαινόταν διατεθειμένος να πληρώσει τον Λεόντιο. Αλλωστε γνώριζε καλά πως ο Λεόντιος ήταν στριμωγμένος και δεν θα τολμούσε ποτέ να αποκαλύψει στον βασιλιά τη μεγάλη κομπίνα που έστησαν οι δυο τους. Ετσι, ο ιππότης έδιωξε τον γιατρό κλοτσηδόν από το σπίτι του χωρίς να τον πληρώσει.

Ο Λεόντιος δεν πτοήθηκε. Την επόμενη μέρα έχυσε μια πολύ μεγάλη δόση φαγουρόσκονη μέσα στο σώβρακο του βασιλιά. Ο μεγαλειότατος κάλεσε αμέσως τον ειδικό για να του περάσει η φαγούρα. Τον ιππότη Φερδινάνδο..."

ΗΘΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ: Να πληρώνεις πάντα τα χρέη σου! 

[πηγη: Ελευθεροτυπία, Ανδρέας Ρουμελιώτης]