Ο πολεμιστής του φωτός

Ενας Πολεμιστής του Φωτός ξέρει πως μερικές στιγμές επαναλαμβάνονται. 

Συχνά βρίσκεται μπροστά σε προβλήματα και καταστάσεις που έχει ήδη αντιμετωπίσει. Τότε νιώθει στενοχώρια και σκέφτεται πως είναι ανίκανος να κάνει προόδους στη ζωή του, αφού οι δύσκολες στιγμές παρουσιάζονται ξανά. 

"Αυτό το έχω ήδη περάσει", παραπονιέται στη καρδιά του. 

"Αλήθεια είναι, το έχεις ζήσει", απαντάει η καρδιά του. "Αλλά δεν το ξεπέρασες ποτέ". 

Τότε ο πολεμιστής κατανοεί πως η επανάληψη των εμπειριών έχει έναν και μοναδικό στόχο: να τον διδάξει αυτό που δεν εννοεί να μάθει". 

Ένας πολεμιστής δεν αφήνει εκείνον που θέλει να του κάνει κακό να τον συνοδεύσει. Πολύ περισσότερο, δε θέλει να τον βλέπουν παρέα με εκείνους που επιθυμούν να «τον παρηγορήσουν». 

Αποφεύγει εκείνους που βρίσκονται δίπλα του μόνο σε περίπτωση ήττας. αυτοί οι ψεύτικοι φίλοι θέλουν να αποδείξουν ότι η αδυναμία ανταμείβει. Φέρνουν πάντα κακές ειδήσεις. Προσπαθούν διαρκώς να καταστρέψουν την εμπιστοσύνη του πολεμιστή κάτω από το μανδύα της «αλληλεγγύης». 

Όταν τον βλέπουν πληγωμένο, ξεσπούν σε κλάματα, αλλά βαθιά στην καρδία τους είναι ευχαριστημένη που ο πολεμιστής έχασε τη μάχη. Δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό αποτελεί μέρος της σύγκρουσης. 

Οι πραγματικοί σύντροφοι ενός πολεμιστή βρίσκονται πάντα στο πλευρό του, τόσο στις δύσκολες, όσο και στις ευνοϊκές στιγμές. 

Ένας πολεμιστής του φωτός, πριν αντιμετωπίσει μια σημαντική μάχη, αναρωτιέται: «Μέχρι ποιο σημείο έχω αναπτύξει τις ικανότητες μου;» 

Αυτός γνωρίζει πως από τις μάχες που έδωσε στο παρελθόν πάντα έμαθε κάτι. Κι όμως, πολλά απ΄αυτά τα μαθήματα έκαναν τον πολεμιστή να υποφέρει περισσότερο απ' όσο ήταν απαραίτητο. Αρκετές φορές έχασε το χρόνο του πολεμώντας για ένα ψέμα. Και υπέφερε γι' ανθρώπους που δεν ήταν άξιοι της αγάπης του. 

Οι νικητές δεν επαναλαμβάνουν το ίδιο λάθος. Γι' αυτό ο πολεμιστής διακινδυνεύει την καρδιά του μόνο για κάτι που αξίζει τον κόπο.

Ένας πολεμιστής του φωτός κάνει πάντα κάτι έξω από τα συνηθισμένα. 

Μπορεί να χορέψει καταμεσής του δρόμου, να κοιτάξει κατάματα έναν άγνωστο και να μιλήσει γι' αγάπη στην πρώτη συνάντηση, να υπερασπιστεί μια ιδέα που μπορεί να φαίνεται γελοία. Οι πολεμιστές του φωτός έχουν τη δυνατότητα να επιτρέψουν στον εαυτό τους παρόμοια πράγματα. 

Δε φοβάται να κλάψει για παλιούς πόνους ούτε να χαρεί για καινούριες ανακαλύψεις. Όταν νιώσει πως έφτασε η στιγμή, αφήνει τα πάντα κατά μέρος για την περιπέτεια που ονειρεύτηκε τόσο. Όταν καταλαβαίνει ότι βρίσκεται στα όρια της αντοχής του, εγκαταλείπει τη μάχη, χωρίς να ενοχοποιεί τον εαυτό του που έκανε μερικές απρόσμενες τρέλες. 

Ένας πολεμιστής του φωτός δεν περνά τις ημέρες του προσπαθώντας να παίξει το ρόλο που επέλεξαν οι άλλοι γι' αυτόν. 

Οι φίλοι του πολεμιστή του φωτός τον ρωτούν από πού προέρχεται η ενεργητικότητα του. 

Αυτός απαντά: «Από το μυστικό εχθρό». 

Οι φίλοι τον ρωτούν ποιος είναι. 

Ο πολεμιστής λέει: «Κάποιος που δεν μπορούμε να τραυματίσουμε». 

Μπορεί να είναι ένα παιδί που τον νίκησε κατά τη διάρκεια ενός καβγά στα παιδικά χρόνια του, το κορίτσι που αγαπούσε και που τον άφησε στα έντεκά του, ο δάσκαλος που τον αποκαλούσε «γαϊδούρι». Όταν είναι κουρασμένος, ο πολεμιστής θυμάται πως δεν είδε ακόμα το θάρρος του. 

Δε σκέφτεται την εκδίκηση, επειδή ο μυστικός εχθρός δεν ανήκει πλέον στην ιστορία του. Σκέφτεται μόνο πώς θα βελτιώσει την ικανότητά του, ώστε η φήμη των εγχειρημάτων του να κάνει το γύρο του κόσμου και να φτάσει στ' αυτιά όσων τον πλήγωσαν στο παρελθόν. 

Ο πόνος του χτες είναι η δύναμη του πολεμιστή του φωτός.

Ο πολεμιστής γνωρίζει ότι υπάρχει το λεγόμενο «φαινόμενο χιονοστιβάδας». 

Πολύ συχνά είδε κάποιον να συμπεριφέρεται με λάθος τρόπο σε κάποιον που δεν είχε το θάρρος ν' αντιδράσει. Τότε, από ανανδρία και μνησικακία, αυτός έστρεψε την οργή του σε κάποιον άλλο, δημιουργώντας μια πραγματική αλυσίδα δυστυχίας. Κανείς δεν γνωρίζει τις συνέπειες της σκληρότητας του. 

Γι' αυτό ο πολεμιστής είναι συνετός στη χρήση του σπαθιού και δέχεται μόνο τον αντίπαλο που είναι αντάξιός του. Στις στιγμές της οργής, αρχίζει να χτυπάει το βράχο και ματώνει το χέρι του. 

Στο τέλος το χέρι θεραπεύεται. Αλλά το παιδί που έφαγε ξύλο επειδή ο πατέρας του έχασε μια μάχη θα είναι σημαδεμένο για όλη τη ζωή του. 

ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ δεν υπαρχει ακατορθωτη αγαπη. 

Αυτος δεν αφηνει τη σιωπη, την αδιαφορια η την αρνηση να τον τρομαξουν. 

Ξερει πως πισω απο την παγωμενη μασκα που χρησιμοποιουν οι ανθρωποι 

υπαρχει μια καρδια απο φωτια. 

Γι αυτο ο πολεμιστης ριψοκινδυνευει περισοτερο απο τους αλλους. 

Αναζητα αδιακοπα την αγαπη καποιου, ακομα και αν αυτο σημαινει να 

ακουει συχνα την λεξη <οχι> ,να επιστρεφει στο σπιτι ηττημενος, 

να νιωθει πως εχουν απορριψει το κορμι και την ψυχη του. 

Ενας πολεμιστης δεν επιτρεπει στον εαυτο του να τρομαξει οταν 

ακολουθει αυτο που εχει αναγκη. 

Χωρις ΑΓΑΠΗ αυτος δεν ειναι τιποτα. 

ΚΑΘΕ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗς ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ φοβηθηκε οταν αντιμετωπισε μια μαχη. 

Καθε πολεμιστης του φωτος προδωσε και ειπε ψεματα στο παρελθον. 

Καθε πολεμιστης του φωτος πηρε ενα δρομο που δεν ηταν δικοσ του. 

Καθε πολεμιστης του φωτος υπεφερε για πραγματα που στερουνταν 

σημασιας. 

Καθε πολεμιστης του φωτος σκεφτηκε οτι δεν ειναι πολεμιστης του φωτος 

Καθε πολεμιστης του φωτος αμελησε τα πνευματικα καθηκοντα του. 

Καθε πολεμιστης του φωτος πληγωσε καποιον που αγαπουσε. 

Γι αυτο ειναι πολεμιστης του φωτος΄΄'επειδη περασε αυτες τις εμπειριες και δεν εχασε την ελπιδα οτι θα γινει καλυτερος.

Ο ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ,χωρις νατο θελει,κανει ενα λαθος βημα και βυθιζεται στην αβυσσο. 

Τα φαντασματα τον τρομαζουν , η μοναξια τον βασανιζει.επειδη αναζητουσε τον καλο αγωνα,δεν πιστευε οτι θα μπορουσε ποτε να του συμβει κατι τετοιο κι ομως συνεβη. 

τυλιγμενος στο σκοταδι,ερχεται σ'επικοινωνια με τον δασκαλοτου. 

<Δασκαλε, επεσα στην αβυσσο>,λεει. <Τα νερα ειναι βαθια κ μαυρα>. 

<Να θυμασαι ενα πραγμα> απανταει ο δασκαλος. 

<Αυτο που σε πνιγει δεν ειναι το οτι βυθιζεσαι, αλλα οτι παραμενεις κατω απο το νερο>. 

ΚΑΙ ο πολεμιστης καταβαλει καθε προσπαθεια για να βγει απο την κατασταση στην οποια βρισκεται. 

ΚΟΕΛΟ ΠΑΟΥΛΟ